Ο ήχος από το κλάμα ενός ελέφαντα είναι πολύ χαρακτηριστικός. Σηκώνει τη μακριά του προβοσκίδα και βγάζει μια πολύ δυνατή και αναγνωρίσιμη στριγκλιά.
Τα μεγάλα αυτά θηλαστικά παράγουν όμως και πιο χαμηλής συχνότητας υπόκωφους ήχους, τους οποίους δε μπορεί να «πιάσει» η ανθρώπινη ακοή.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι χαμηλής συχνότητας αυτοί ήχοι ίσως αποτελούν την «κρυφή» γλώσσα των ελεφάντων.
Μια ομάδα ερευνητών από τη Νέα Υόρκη αναλύει περισσότερες από 300.000 ώρες ηχογραφήσεων από αυτήν την «κρυφή» επικοινωνία μεταξύ ελεφάντων, προκειμένου να αποκρυπτογραφήσει τι σημαίνουν οι διάφοροι ήχοι.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το πρόγραμμα Bioacoustics Research Program (BRP) στο εργαστήριο Cornell Lab of Ornithology της Νέας Υόρκης για τις ηχογραφήσεις στο πλαίσιο του προγράμματος The Elephant Listening Project.
Το ερευνητικό αυτό πρόγραμμα ξεκίνησε το 1999, με τους ειδικούς να τοποθετούν εξαιρετικά ευαίσθητα υπερηχητικά μικρόφωνα στα τροπικά δάση της Κεντρικής Αφρικής.
Η επικεφαλής των ερευνών, Katy Payne, ανέφερε για πρώτη φορά «ένιωσε» ότι υπάρχει μια χαμηλής συχνότητας επικοινωνία ανάμεσα στους ελέφαντες, όταν παρατήρησε τη συμπεριφορά δύο ασιατικών ελεφάντων –ενός αρσενικού και ενός θηλυκού- στο ζωολογικό κήπο του Πόρτλαντ το 1984.
Οι ήχοι που παράγουν οι ελέφαντες δεν συνήθως κάτω από το φάσμα της ανθρώπινης ακοής και μπορούν να μεταφερθούν σε μεγάλες αποστάσεις.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα της Daily Mail, σύμφωνα με τους ερευνητές οι ελέφαντες έχουν δύο «φωνές».
«Μιλούν» είτε μέσα από το στόμα τους, είτε από το βάθος των προβοσκίδων τους και οι ήχοι που παράγονται από αυτές τις δύο περιοχές είναι εντελώς διαφορετικοί.
Οι ερευνητές θέλουν να ανακαλύψουν τώρα αν οι δύο αυτοί τύποι «ομιλίας» χρησιμοποιούνται για διαφορετικούς τύπους επικοινωνίας.
Newsbeast.gr
