Πρόγονος του τρακτερ ήταν μια ατμομηχανή που χρησιμοποιήθηκε για όργωμα το 1860 στην Αμερική. Αυτή όργωνε για 23 λεπτά, σταματούσε για 6 λεπτά προκειμένου να ξαναγεμίσει με ξύλα, με τα οποία όργωνε για άλλα 13 λεπτά, σταματούσε 8 λεπτά για νερό και μετά όργωνε για 1 λεπτό ακόμα πριν σταματήσει για επισκευή. Απασχολούταν 5 άτομα τουλάχιστον για την λειτουργία της (οδηγός, θερμαστής, μηχανικός, 2 άτομα για τα άροτρα). Το πρώτο βενζινοκίνητο τρακτέρ κατασκευάστηκε το 1901 και ζύγιζε 10 τόνους. Το 1932 κατασκευάστηκαν για πρώτη φορά τρακτέρ με τροχούς από ελαστικό.
Η ιστορία των τρακτερ είναι παράλληλη με αυτή της ανάπτυξης των μηχανών, κατά το τέλος του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα. Ουσιαστικά η εξειδίκευση του μηχανισμού πραγματοποιήθηκε μετά το 1880 και ολοκληρώθηκε με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου το 1918.
Τα πρώτα τρακτέρ αλλά και τα άλλα αγροτικά μηχανήματα (γκρειντερ) τα έσερναν ζώα. Με τον καιρό όμως διαπιστώθηκε ότι η ανάγκη για μεγαλύτερη ελκτική δύναμη δεν ικανοποιούνταν, Έτσι μετατράπηκαν σε μηχανοκίνητα. Η μηχανή εσωτερικής καύσης υιοθετήθηκε πολύ νωρίς στην Αμερική πρώτα και μετά στην Αγγλία αντικαθιστώντας την ατμοκίνηση.
Τα τρακτερ ως μηχανήματα εδραιώθηκαν στην παγκόσμια αγορά κατα το χρονικό διάστημα πριν από τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο. Οι τροποποιήσιες που είχαν να κάνουν κυρίως με την εμφάνιση και την ιπποδύναμη μπορεί να επήλθαν αργότερα αλλά στην τελευταία πεντηκονταετία δεν άλλαξαν τα πράγματα δραματικά.
Χωρίζονται σε δύο κατηγορίες τα τροχοφόρα και τα αλυσσοφόρα (για τη μετακίνηση στα ανώμαλα εδάφη).
Στην Ελλάδα πρωτοεμφανίστηκαν τρακτέρ το 1924. Οι περισσότερες καλλιεργητικές μηχανές, μαζί και τα τρακτέρ, εισάγονται από το εξωτερικό και ιδιαίτερα από Γερμανία, Γαλλία, Τσεχία.