Αχελώος – Όταν η λογική και οι ανάγκες θυσιάζονται στο βωμό της μικροπολιτικής

Της Βράντζα Παναγιώτας

Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Ν. Καρδίτσας

Η υπόθεση της εκτροπής του Αχελώου, είναι ένα από εκείνα τα ζητήματα που τέθηκαν εξαρχής σε λάθος βάση, και συνεχίστηκαν σε λάθος πορεία για πάνω από τρείς δεκαετίες. Βεβαίως, είναι γνωστό ότι πάνω στον Αχελώο, χτίστηκαν πολλές καριέρες, κυρίως πολιτικές αλλά όχι μόνο, τόσο από τους υποστηρικτές του  όσο και από τους πολέμιους.

Καταλήξαμε έτσι, 33 χρόνια μετά την απόφαση για υλοποίηση αυτού του έργου, ούτε εκτροπή να έχουμε, αλλά ούτε και κανένα άλλο έργο, το οποίο θα συνέβαλε στη λύση του αρδευτικού προβλήματος της Θεσσαλίας που είναι, ή θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο.

Από ένα χρονικό σημείο και μετά, η εκτροπή αποτέλεσε ένα ιδεοληπτικό και εμμονικό πεδίο διαμάχης, με αυτοσκοπό την υπερίσχυση της μιας ή της άλλης άποψης.

Το πραγματικό ερώτημα λοιπόν δεν είναι ναι ή όχι στην εκτροπή του Αχελώου, αλλά ναι η όχι στην εξασφάλιση νερού για την άρδευση του θεσσαλικού κάμπου. Και η απάντηση αυτής της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρα ναι.

Εάν η εκτροπή, η οποία θεωρητικα ξεκίνησε το 1984, είχε ολοκληρωθεί σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα των 5 ή ακόμη 10 χρόνων, η κουβέντα σήμερα θα ήταν διαφορετική.

Το γεγονός όμως είναι ότι από το 1984 έως το 2015, δηλαδή επί 31 συναπτά έτη, το έργο δεν ολοκληρώθηκε. Οι πιθανοί λόγοι αυτής της αποτυχίας είναι δύο: Η το έργο είναι λάθος και πολύ σωστά το ΣτΕ το σταμάτησε 6 φορές, με αντίστοιχες αποφάσεις, η απλά οι κυβερνήσεις που το αποφάσισαν και το διαχειρίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια, ήταν ανίκανες να το υλοποιήσουν.

Τα ερωτήματα βέβαια, στα οποία πρέπει να απαντήσουν αυτοί που ακόμα υποστηρίζουν ότι η εκτροπή είναι η λύση, είναι:

1. Γιατί δεν το υλοποίησαν; Τα 31 χρόνια, χωρίς μνημόνια και με χρήμα που έρρεε από παντού δεν ήταν αρκετά;
2. Πως θα ξεπεραστούν ζητήματα που προκύπτουν από ευρωπαϊκές οδηγίες και κανονισμούς, περί μη μεταφοράς υδάτων από μία λεκάνη απορροής σε άλλη;
3. Με ποια υποδομή θα διοχετευθεί το νερό στον τόπο χρήσης του;
4. Πόσος χρόνος απαιτείται για την ολοκλήρωση της εκτροπής και του δικτύου μεταφοράς;
5. Τι κεφάλαια απαιτούνται για την ολοκλήρωση αυτών των έργων;
6. Ποιο θα είναι εν τέλη, το περιβαλλοντικό ισοζύγιο αυτού του έργου;

Η σημερινή κυβέρνηση, έχει ήδη καταθέσει δημόσια το λεπτομερές σχέδιό της για τη λύση του προβλήματος της άρδευσης και της μη ερημοποίησης της Θεσσαλίας. Το σχέδιο αυτό στηρίζεται στην κοινή λογική της αξιοποίησης κάθε διαθέσιμου υδατικού πόρου τοπικά (μικρά φράγματα, λιμνοδεξαμενές, ταμιευτήρες κλπ.) και την ελαχιστοποίηση της σπατάλης μέσω μείωσης απωλειών και εξορθολογισμού μεθόδων άρδευσης. 

Η θέση της κυβέρνησης, είναι επίσης ξεκάθαρη και για τα δύο φράγματα (Μεσοχώρας, Συκιάς) τα οποία ήταν αρχικά μέρος του συνολικού σχεδίου της εκτροπής. Το φράγμα της Μεσοχωρας θα λειτουργήσει άμεσα και αυτό της Συκιάς θα ολοκληρωθεί, ώστε να παράξουν πολύτιμη για τη χώρα καθαρή ηλεκτρική ενέργεια.

Είναι τουλάχιστον προκλητικό για την κοινή λογική, αλλά και τους αγρότες της Θεσσαλίας, «φαντάσματα» του παρελθόντος αλλά δυστυχώς και του παρόντος, που άσκησαν και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη ασκούν εξουσία, να εγκαλούν τη σημερινή κυβέρνηση για τον Αχελώο. Αν δεν θεωρούν ότι απευθύνονται σε ηλιθίους, έπρεπε να απολογούνται για την απραξία δεκαετιών που οδήγησε σε αδιέξοδα όχι μόνο τους Θεσσαλούς αγρότες, αλλά και τη χώρα ολόκληρη.

Οι εποχές άλλαξαν και είναι πλέον δύσκολο να χτιστούν καινούργιες πολιτικές καριέρες στις όχθες του Αχελώου.