«Αφριζει ξαφρίζει, εγώ θα το φάω». Μπορεί να μην τρώγεται το σαπούνι είτε είναι πράσινο είτε έχει οποιοδήποτε άλλο χρώμα, αλλά οι τάσεις της αγοράς δείχνουν ότι το παραδοσιακό σαπούνι για την προσωπική περιποίηση έχει μέλλον, διότι κατ' αρχάς προφυλάσσει από τις αλλεργίες.
Μηχανολόγος μηχανικός στο Λονδίνο σπούδασε ο Απόστολος Πατούνης, αλλά τον τράβηξε το καζάνι του οικογενειακού σαπωνοποιείου Μηχανολόγος μηχανικός στο Λονδίνο σπούδασε ο Απόστολος Πατούνης, αλλά τον τράβηξε το καζάνι του οικογενειακού σαπωνοποιείου Η σαπωνοποιία αναπτύχθηκε κυρίως σε μέρη που είχαν αναπτυγμένους ελαιώνες, Λέσβο, Κρήτη κ.λπ. Μια ιστορική σαπωνοποιία που εργάζεται ακόμη και σήμερα με μοντέλα προβιομηχανικής εποχής, είναι το σαπωνοποιείο Πατούνη, σύμβολο της Κέρκυρας, σε κτήριο με πολιτιστική αξία, όπου τα σαπούνια σφραγίζονται στο χέρι.
Αν και το σαπωνοποιείο Πατούνη πέρασε πολλές περιπέτειες τα τελευταία χρόνια, λειτουργεί χωρίς διακοπή από το 1891, όταν η Κέρκυρα και λόγω συνθηκών ήταν το νησί που γνώρισε μεγάλη βιομηχανική άνθηση και στάθηκε πύλη στη Δυτική Ευρώπη.
Στήθηκε από Ηπειρώτες, οι οποίοι στην αρχή είχαν εγκατασταθεί στη Ζάκυνθο, αλλά στη συνέχεια πήγαν στην Κέρκυρα, όπου κι έμειναν. Ο Νικόλαος Πατούνης ήταν απ' τους πρώτους που λειτούργησε εργοστάσιο παραδοσιακής σαπωνοποιίας στην Κέρκυρα, ενώ υπήρξαν κι άλλες μονάδες από μέλη της ίδιας οικογένειας. Η πρώτη ύλη αφθονούσε στο νησί, αφού ακόμη και σήμερα υπάρχουν ελαιώνες.
Η σόδα ερχόταν κυρίως από Γαλλία και Βέλγιο, ενώ το αλάτι από το ελληνικό μονοπώλιο κι η σαπωνοποίηση γινόταν με τοπικά ελαιόλαδα. Μάλιστα, στην ακμή του έφτασε να παράγει 200 τόνους σαπούνι.
Το σαπωνοποιείο πέρασε από γενιά σε γενιά, πέρασε ακμή και κρίση, όταν τα σύγχρονα απορρυπαντικά και τα αφρόλουτρα το αντικατέστησαν, αλλά σήμερα ξαναβρίσκει δειλά δειλά το δρόμο του. Στο τιμόνι της οικογενειακής επιχείρησης πλέον είναι ο Απόστολος Πατούνης.
Γεννήθηκε το 1959 στην Κέρκυρα και σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός στο Λονδίνο, δούλεψε στον τομέα αυτό, αλλά τον κέρδισε τελικά το σαπούνι.
Από το 1996 ήρθε να δουλέψει δίπλα στον πατέρα του, Σπύρο, που είχε σπουδάσει χημικός στο Πολυτεχνείο εκείνα τα χρόνια, κι από το 2004 ανέλαβε εκείνος την επιχείρηση.
Το χειροποίητο σαπούνι δεν είναι και τόσο εύκολο να γίνει, αφού μεγάλο ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα παίζει η επεξεργασία υλικών στο καζάνι ενώ τοποθετείται στα ξηραντήρια και αφήνεται για να στεγνώσει σχεδόν τέσσερις μήνες. Σήμερα η εταιρεία εκτός από το σαπούνι μπουγάδας, παράγει κυρίως σαπούνι για προσωπική περιποίηση: πράσινο, σαπούνι ελαιολάδου και σαπούνι τύπου Μασσαλίας από παρθένο ελαιόλαδο και εδώδιμο φοινικοπυρηνέλαιο.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις