Παρά τις συνεχείς βροχοπτώσεις του δεύτερου δεκαήμερου του Ιουνίου και τους φόβους που εκφράσθηκαν για ανάπτυξη ασθενειών (ωίδιο, περονόσπορο) το μεγαλύτερο μέρος των αμπελουργικών περιοχών της χώρας αισιοδοξεί για μια πορεία προς τον τρύγο, που θα χαρακτηρισθεί από επάρκεια, αλλά και καιρού θέλοντος από μια παραγωγή γενναιόδωρη σε ποιοτικά χαρακτηριστικά που θα είναι σύμμαχοι των οινολόγων.
Οι περισσότερες περιοχές ξεπέρασαν την αυξημένη υγρασία του Ιουνίου αλώβητες μεν από τον κίνδυνο του περονόσπορου, αλλά με επιπτώσεις στην τσέπη των αμπελουργών, που επενέβησαν δυο, τρεις και περισσότερες φορές για να τον αντιμετωπίσουν, όπως άλλωστε και το ωίδιο. Υπό το φόβο της επανάληψης των φαινομένων του 2011, οι αμπελουργοί ήταν υποχρεωμένοι να βρίσκονται σε εγρήγορση από το βορρά έως το νότο.
Εξαίρεση αποτελεί η κεντρική και η νότιος Εύβοια, περιοχή στην οποία ήδη μετρούν ζημιές από τον περονόσπορο και την ευδεμίδα.
Στην ομάδα των περιοχών που παρουσιάστηκαν προβλήματα μέχρι τώρα συγκαταλέγονται επίσης αυτές του Αμυνταίου, της Μαντινείας, της Ζίτσας, όπου το χαλάζι έπληξε το 25% (Αμύνταιο) και το 50% (Μαντινεία, Ζίτσα) της παραγωγής τους αντίστοιχα, αλλά και της Λήμνου που διανύει τον τρίτο χρόνο ανομβρίας, όπως και της Ηλείας όπου φέτος σε αντίθεση με τη γεωγραφική της θέση οι βροχοπτώσεις το τελευταίο τετράμηνο ήταν ανύπαρκτες.
Τέλος οι παγωνιές της Άνοιξης στην Κεφαλλονιά δημιούργησαν αρκετές ζημιές κυρίως στα πεδινά, γεγονός που θα επηρεάσει τον όγκο παραγωγής του νησιού, ενώ επίσης οι καιρικές συνθήκες των αρχών της άνοιξης δε θα συμβάλλουν σε μια γενναιόδωρη παραγωγή και στη Σάμο.
Οι υπόλοιπες περιοχές της χώρας, με τις συνθήκες του παρόντος χρονικού σημείου αναμένουν αύξηση του όγκου (φορτωμένα αμπέλια) μετά από αρκετά χρόνια (Νάουσα, Θεσσαλία, Σαντορίνη, Νεμέα, Αχαΐα, Μεσσηνία, Αττική, Κρήτη, Ρόδος, Λευκάδα, Ζάκυνθος) με χαρακτηρισμούς ότι η παραγωγή είναι «καθαρή», χωρίς ασθένειες δηλαδή, πλούσια και καλύτερη από πέρσι.
Και ενώ αναμένεται τις επόμενες μέρες η επέλαση καύσωνα, που σίγουρα θα στρεσάρει τα αμπέλια, καύσωνας επικρατεί και στο οικονομικό πεδίο, όχι μόνο εξαιτίας του πρόσθετου κόστους παρεμβάσεων των αμπελουργών που απαιτήθηκε για προληπτικούς λόγους.
Η πρώτη χρονιά φέτος εφαρμογής των διατάξεων του ασφαλιστικού των αγροτών με υποχρέωση καταβολής ΕΦΚΑ, η αλλαγή στο φορολογικό καθεστώς και η δεύτερη χρονιά επιβολής του ΕΦΚ στο κρασί, στήνουν ένα «περίεργο σκηνικό», όπου αμφότερες οι πλευρές των συναλλασσομένων «έχουν συμφέρον» (?) και αναζητούν τρόπους για να αποφύγουν τις επαχθείς υποχρεώσεις.
Ήδη ανεπίσημα στον κλάδο ακούγεται ότι επιτήδειοι έχουν θάψει δεξαμενές ή τις κρύβουν σε μη ενεργά ακίνητα ή σε φιλικά σπίτια, προκειμένου να αποθηκεύσουν «μαύρη παραγωγή» από καλοθελητές παραγωγούς που θέλουν να αποφύγουν οι μεν τον ΕΦΚ στο κρασί, οι δε τις ασφαλιστικές και φορολογικές τους υποχρεώσεις, που σίγουρα είναι δυσβάστακτες και λειτουργούν αποτρεπτικά στον πρωτογενή τομέα.
Μια τέτοια απευκταία εξέλιξη θα έχει επιπτώσεις σε πολλά επίπεδα, για το προϊόν, το κράτος, αλλά κυρίως για τον παραγωγό.
Έρμαιο ως συνήθως των κυκλωμάτων του παρεμπορίου ο μεμονωμένος παραγωγός κινδυνεύει να γίνει ο καταλύτης ώστε να βλάψει πρώτος τα συμφέροντα του, αφού είναι βέβαιο ότι αυτές οι αφανείς πρακτικές το πρώτο που θα επηρεάσουν αρνητικά, είναι οι τιμές των σταφυλιών.
Στον υπόλοιπο πλανήτη όπως έχει δημοσιεύσει η ΚΕΟΣΟΕ, η συγκομιδή του 2017, θα λειτουργήσει συμπληρωματικά. Γαλλία και Ιταλία έχουν πληγεί σημαντικά από τους παγετούς, αφήνοντας χώρο στην Ισπανία να πρωταγωνιστήσει φέτος στις παγκόσμιες συναλλαγές, σε ένα τοπίο που δεν είναι απαλλαγμένο από προβλήματα. Είναι συχνές οι ερωτήσεις που γίνονται στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, για τη διασφάλιση του ελεύθερου εμπορίου στην εσωτερική αγορά εξαιτίας των συνεχών επεισοδίων που λαμβάνουν χώρα στα νότια σύνορα της Γαλλίας και της Ισπανίας, όπου Γάλλοι παραγωγοί, μπλοκάρουν, αδειάζουν ή και πυρπολούν ισπανικά βυτία με κρασί, είτε αυτά διέρχονται transit το γαλλικό έδαφος, είτε παραδίδουν ισπανικά κρασιά, προκειμένου αυτά να τυποποιηθούν σε bag-in-box και να πάρουν θέση στα γαλλικά ράφια των σουπερμάρκετ. Οι Γάλλοι παραγωγοί δίκαια διαμαρτύρονται για τον εκτοπισμό τους, που οφείλεται όμως στις απίστευτα χαμηλές τιμές που διακινείται το ισπανικό κρασί.
Με 0,02 €/vol και 0,07 € ανά λίτρο για μεταφορικά το ισπανικό κρασί, πουλιέται σε τιμές ανάλογες του σταφυλιού, ακόμη και σε σύγκριση με τις ελληνικές τιμές.
Αίτιο και αποτέλεσμα, η κατάργηση των κοινοτικών ενισχύσεων για την παραγωγή αλκοόλης (alcool de bouche) για τα ισπανικά sherry από το 2010 και μετά, που συνήργησε στην στροφή των βιομηχανικών αμπελώνων της Ισπανίας που είχαν στηθεί για την παραγωγή αλκοόλης, προς την κατεύθυνση παραγωγής, έστω και χαμηλής ποιότητας κρασιών. Η Ισπανία γι αυτό το λόγο σήμερα κατέχει τα σκήπτρα στις παγκόσμιες συναλλαγές χύμα οίνων.
Παράλληλα και η υπόλοιπη Κεντρική Ευρώπη μετράει τις ζημιές από τον παγετό προμηνύοντας μια χρονιά ελλειμματική που σε ένα μέρος της θα καλυφθεί από την πέραν του Ατλαντικού παραγωγή, επιβεβαιώνοντας με ηχηρό τρόπο την παγκοσμιοποίηση, την διασύνδεση και την αλληλεξάρτηση των αγορών. Βέβαια Χιλή, Αργεντινή και Ζηλανδία είχαν το 2017 συγκομιδές κάτω του φυσιολογικού, ενώ η Αυστραλία που είναι η μεγαλύτερη παραγωγός οίνου στο Ν. Ημισφαίριο, παραμένει σταθερή, πρέπει όμως να αντιμετωπίσει την αυξημένη ζήτηση της κινέζικης αγοράς.
Η σύνθεση των όρων προσφοράς και ζήτησης οίνου για το 2017, παραπέμπει σε μια άνοδο του επιπέδου τιμών οίνου στις παγκόσμιες συναλλαγές.
Η Ελλάδα εγκλωβισμένη σε πολιτικές αντιλήψεις και αυτιστικές πρακτικές προηγούμενων εποχών, ακολουθεί μοναχικό δρόμο σε σχέση με το παγκόσμιο γίγνεσθαι, αφού οι «νόμοι» της ελληνικής πραγματικότητας διακρίνονται από τις τριτοκοσμικές αντιλήψεις ιδιοτελών οπτικών.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις