Χαρακτηριστική η αυτοθυσία αμφότερων των γονέων για τα μικρά τους

Κάθε αρσενικό ορίζει μια δική του περιοχή, την οποία υπερασπίζεται με φανατισμό και αποκλείει την είσοδο των άλλων αρσενικών σε αυτή. Την ίδια περίοδο τα αρσενικά εκφέρουν μια κραυγή, που είναι προειδοποιητική για τα άλλα αρσενικά και συγχρόνως κάλεσμα για το θηλυκό. Τους θερινούς μήνες ανεβαίνουν σε ορεινές και δροσερές περιοχές, ενώ το χειμώνα πηγαίνουν χαμηλότερα. Ο μεγαλύτερος εχθρός τους είναι τα σαρκοβόρα ζώα που τις κυνηγούν για το νόστιμο κρέας τους. Το πτηνό αυτό απειλείται στην Ελλάδα, καθώς ο αριθμός της έχει μειωθεί σημαντικά

Το αρσενικό μετά το ζευγάρωμα επιλέγει το πιο προφυλαγμένο σημείο της περιοχής του και σκάβει τρύπες στη γη. Το θηλυκό διαλέγει μία από αυτές και γεννά 10-15 αυγά, τα οποία επωάζει για σχεδόν έναν μήνα. Σε δύο ημέρες τα μικρά πουλιά είναι ικανά να πηγαίνουν μαζί με τη μητέρα τους σε αναζήτηση τροφής. Είναι χαρακτηριστική η αυτοθυσία αμφότερων των γονέων για τα μικρά τους. Η οικογένεια μένει ενωμένη ως το φθινόπωρο, οπότε τα μικρά είναι ικανά να αυτοπροστατεύονται, ενώ την επόμενη άνοιξη είναι έτοιμα για αναπαραγωγή. Κατά την περίοδο της αναπαραγωγής, από το Φεβρουάριο μέχρι τα μέσα του φθινοπώρου, απαγορεύεται το κυνήγι της πέρδικας.