Το γενικό πλαίσιο πάνω στο οποίο θα κινηθεί η ελληνική γεωργία, αφήνει ένα ευρύτατο πεδίο ευελιξίας στα κράτη-μέλη πως να αναδείξουν τις ιδιομορφίες και να εκμεταλλευτούν τα πλεονεκτήματά τους.
Σύμφωνα με όσα έχουν καταγραφεί, και όπως ανέφεραν η G 20 ο στόχος είναι η κάλυψη των διατροφικών αναγκών, του ολοένα αυξανόμενου παγκόσμιου πληθυσμού. Η γεωργία όμως βρίσκεται στο επίκεντρο ραγδαίων εξελίξεων, με διαρκώς αυξανόμενες απαιτήσεις όσον αφορά την επιτέλεση τόσο των παραδοσιακών της ρόλων, όσο και των νέων, όπως η συμβολή της στην εξασφάλιση της υψηλής ποιότητας των τροφίμων, την προστασία του περιβάλλοντος, την ολοκληρωμένη ανάπτυξη του αγροτικού χώρου, την «παραγωγή» τοπίου, τη διατήρηση του κοινωνικού ιστού της υπαίθρου.
Η εξάρτηση της επιβίωσης μιας εκμετάλλευσης και της γεωργίας από επιδοτήσεις και διαγραφές χρεών δεν τις καθιστά πραγματικά βιώσιμες, αλλά μόνο πλασματικά βιώσιμες. Εάν για οποιονδήποτε λόγο σταματήσουν οι επιδοτήσεις, καταρρέει και ολόκληρος ο αγροτικός τομέας. Η μεταρρύθμιση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής επιδιώκει οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική βιωσιμότητα, καθώς μόνο αν πληροί και τις τρεις αυτές συνθήκες η ανάπτυξη της γεωργίας και της υπαίθρου θα στέκεται πραγματικά στα πόδια της, χωρίς να υπονομεύεται ούτε από φυσικούς ούτε από ανθρώπινους παράγοντες.
Σε αντίθεση με άλλους τομείς που βρίσκονται στη δίνη εντονότατων δημοσιονομικών προκλήσεων,οι τράπεζες δεν μπόρεσαν να καλύψουν το κενό και τα διάφορα προγράμματα και επιδοτήσεις δεν ξεκλείδωσαν πόρους ,η Ελλάδα μπορεί να ανταποκριθεί στην πρόκληση αυτή με τη δυνατότητα πρόσβασης σε μια σταθερή ροή πόρων μέχρι το 2020. Κατασπατάληση και κακή χρήση αυτών των πόρων μακροπρόθεσμα επιδρά αρνητικά στην παραγωγική δυνατότητα και, τελικά, στην ίδια τη γεωργική παραγωγή, ποσοτικά και ποιοτικά. Το γενικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η γεωργική εκμετάλλευση δεν πρέπει να εξαλειφθεί – αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Η παραγωγή αγροτικών προϊόντων θα πρέπει να κεντρίζει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον των νέων, λόγω και της σημερινής κατάστασης (οικονομική κρίση, ανεργία, κ.ά.). Για το λόγο αυτό, θα πρέπει η κυβέρνηση να στηρίζει συνεχώς τον αγρότη και να του παρέχει προγράμματα που θα διευκολύνουν και θα ενισχύουν το ξεκίνημά του. Οι άμεσες ενισχύσεις εξασφαλίζουν μια σταθερή, ελάχιστη εισοδηματική βάση. Οι ευκαιρίες πρέπει να αναζητούνται στην αγορά. Και τα προγράμματα αγροτικής ανάπτυξης προσφέρουν πολλούς και διαφορετικούς τρόπους για να αυξηθεί η πρόσβαση σε αυτές τις ευκαιρίες.
Όσον αφορά τις ενισχύσεις, αποτελούν το στήριγμα των αγροτών, και αν σταματήσει η χορήγησή τους, δεν θα μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του επαγγέλματος αυτού. Επομένως, η πρακτική εφαρμογή της ΚΑΠ μπορεί –και πρέπει– να συμβάλει, αναμφισβήτητα, στην ανάπτυξη του αγροτικού τομέα. Όπως είχε υποσχεθεί η σημερινή κυβέρνηση –και ειδικά ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός κύριος Αποστόλου– προεκλογικά και με διάφορα δημοσιεύματα, όταν όλα αυτά δεν πραγματοποιούνται, παραμένουν όνειρα.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις