Ψάχνουν για εργάτες να μαζέψουν τις ελιές τους και δεν βρίσκουν. Τα εργόσημα είναι αποτρεπτικά γι αυτούς που παίρνουν ήδη το Ταμείο Αλληλεγγύης, οπότε αποφεύγουν να κάνουν μεροκάματα. «Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να ασχοληθούμε με δουλειές που απαιτούν πολλά χέρια. Το πρόστιμο είναι 10.400, οπότε πώς να απασχολήσει κάποιος στη γη του εργάτη χωρίς εργόσημο; » αναρωτιέται ιδιοκτήτης γης , που ειδικά την περίοδο της συγκομιδής η συγκέντρωση της ελιάς γίνεται βραχνάςΦέτος, όπως λέει ο κος Αργύρης Κελίδης, έμπειρος ελαιοπαραγωγός και ιδιοκτήτης ελαιοτριβείου φέτος είναι γενικά καλή η παραγωγή. «Μπορεί να μην είναι ποσοτικά μεγάλη σε ελιές, αλλά έχει πολύ λάδι.» δηλώνει στην ΕΡΤ Κομοτηνή και σημειώνει πως η πολύ ηλιοφάνεια του τελευταίου καιρού συνετέλεσε να αυξηθεί η ποσότητα του λαδιού. «Το λάδι το κάνει ο ήλιος. Γι αυτό και στη Μεσόγειο πολλά τα ελαιόδενδρα.» Κι εκείνος όμως μιλά με προβληματισμό για την έλλειψη εργατών. «Είναι πολλοί λίγοι οι εργάτες. Δεν δουλεύει ο κόσμος. Δεν δουλεύει. Μαζεύουμε τις ελιές με τους ξένους εργάτες , προτιμούν να απολαμβάνουν τον καφέ τους στα καφενεία οι ντόπιοι και να λένε ότι δεν βρίσκουν δουλειά» δηλώνει χαρακτηριστικά και σημειώνει «Βρίσκουμε με μεγάλη δυσκολία εργάτες. Φέρνουμε εργάτες με σύμβαση από το εξωτερικό. Υπογράφουμε συμβάσεις για τρία και τέσσερα χρόνια και φέρνουμε εργάτες, δεν βρίσκουμε. Πριν χρόνια είχαμε ντόπιους, μετά ερχόταν από τα γύρω χωριά, μετά οι Πομάκηδες και ύστερα δεν βρίσκαμε από την Ελλάδα και ερχόταν οι Βούλγαροι. Τώρα δεν έρχονται ούτε κι αυτοί. Βλέπεις ολόκληρο χωριό να μην μπορεί να μαζέψει τις ελιές και παραγωγοί που χρειάζονται δέκα και δώδεκα άτομα τώρα να πηγαίνουν στο χωράφι με δύο και τρία. Είναι πρόβλημα όλων των ελαιοπαραγωγών. Εγώ είμαι σε καλύτερη μοίρα γιατί έχω εργαλεία που βοηθούν το μάζεμα, αλλά άλλοι άνθρωποι που στηρίζονται μόνο στα χέρια έχουν πρόβλημα. Δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους και να μαζέψουν τις ελιές τους.»
Αυτό που προτείνει ο έμπειρος ελαιοπαραγωγός είναι να δίδονται όχι επιδόματα ανεργίας, αλλά εργασίας. «Να είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται για να πληρωθούν. Μάθανε τον κόσμο στην τεμπελιά. Περιμένουν την επιδότηση και το επίδομα ανεργίας, γιατί; Τώρα κάθονται όλη μέρα και λένε ότι είναι άνεργοι.» λέει χαρακτηριστικά και σημειώνει ότι «Είναι πολύ δύσκολο να κάνεις αυτό που αγαπάς έχοντας μια δική σου επιχείρηση στην χώρα μας. Δεν λείπουν τα προβλήματα με το κράτος, ούτε και το θέμα της έλλειψης προσωπικού. Αν βρω ακόμη και λίγο προσωπικό, θα το εξειδικεύσω. Σε σύνολο τριάντα εργαζομένων στην επιχείρησή μου οι ντόπιοι είναι πέντε άτομα.»
Η μη εύρεση εργατικών χεριών λειτουργεί ανασταλτικά και για την επέκταση της δουλειάς, «Θα μπορούσα να φυτεύω κι άλλα δένδρα, το θέμα είναι ποιος θα τα καλλιεργήσει αύριο- μεθαύριο» δηλώνει ο κος Κελίδης και προσθέτει «Η ελαιοκαλλιέργεια έχει εγκαταλειφθεί. Δεν βρίσκεις κόσμο. Θέλεις ανθρώπους με όρεξη. Ας μην έρθουν να δουλέψουν σε μένα, ας κάνουν οι ίδιοι κάτι. Δεν λέω να γίνει εργάτης, ας κάνει όμως κάτι, ας πάρει κτήματα, ας τα φυτεύσει . Πάνω από σαράντα ετών είναι οι έλαιο-καλλιεργητές πλέον πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Σε όλες τις δουλειές είναι έτσι. Πολύ ελάχιστα τα παραδείγματα των νέων ανθρώπων.» ¨δηλώνει ο κος Κελίδης και σημειώνει «Δεν είναι καλή δουλειά αυτή; Πιάσε μια δουλειά να δουλεύεις, να βγάζεις το μεροκάματό σου και ψάξε για μια καλύτερη. Μπορεί την καλύτερη να μην την βρεις ποτέ. Όμως ξεκίνα, δούλευε. Αυτό έκανα κι εγώ ο ίδιος.»
Όσον αφορά στα συναισθήματα που τον συντροφεύουν βλέποντας πως οι κόποι του δεν πηγαίνουν χαμένοι καθώς κόρες και γαμπροί ακολουθούν με αγάπη για την ελιά τα βήματα του σημειώνει «Είμαι πολύ ευχαριστημένος. Η δουλειά για μένα είναι έρωτας, είναι πάθος. Έχω δικά μου δένδρα, πηγαίνω, τα επισκέπτομαι, είμαι ερωτευμένος με τα ελαιόδενδρα, αλλά και με την παραγωγή του λαδιού.»
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις