Δημιουργία επισιτιστικής ασφάλειας κατά τη διάρκεια της πανδημίας

Κάθε χρόνο, περίπου εννέα εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως - ισοδύναμο με τον πληθυσμό της Αυστρίας - πεθαίνουν από πείνα ή ασθένειες που σχετίζονται με την πείνα. Αυτό είναι αρκετά τραγικό, αλλά η διακοπή της αλυσίδας εφοδιασμού τροφίμων COVID-19 κινδυνεύει να διπλασιάσει αυτόν τον αριθμό το 2020.

Αυτό είναι το κρυφό κόστος της πανδημίας του κορανοϊού και θα πέσει στους φτωχότερους και πιο ευάλωτους. Για να αποφευχθούν αυτοί οι αναπόφευκτοι θάνατοι, πρέπει πρώτα να αναγνωρίσουμε ότι η Αφρική, η Νότια Ασία και άλλες φτωχότερες περιοχές δεν μπορούν να μπουν σε κλειδώματα ή να προσπαθήσουν να περιορίσουν την ασθένεια μιμείται τα μέτρα που έχουν υιοθετηθεί στη Δύση. Αντ 'αυτού, πρέπει να βρουν τον δικό τους τρόπο για να εξισορροπήσουν τους κινδύνους του ιού με τους κινδύνους για τα προς το ζην και τις ζωές που προκύπτουν από τις προσπάθειες να τον νικήσουν.

Πάνω απ 'όλα, ωστόσο, η διεθνής κοινότητα πρέπει να δράσει τώρα για να διατηρήσει τη λειτουργία των αλυσίδων εφοδιασμού τροφίμων. Διαφορετικά, για τα φτωχότερα μέρη του κόσμου, οι ακούσιες συνέπειες της θεραπείας θα είναι χειρότερες από την ασθένεια.

Το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων των Ηνωμένων Εθνών εντόπισε 26 χώρες που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο από αυξημένη επισιτιστική ανασφάλεια λόγω της κρίσης COVID-19, με την Αιθιοπία, τη Νιγηρία και τη Μοζαμβίκη να είναι από τις πιο ευάλωτες στην Αφρική. Μόνο σε αυτές τις τρεις χώρες, το ΠΕΠ εκτιμά ότι 56 εκατομμύρια άνθρωποι (από έναν συνδυασμένο πληθυσμό περίπου 334 εκατομμύρια) ήταν ήδη χρόνια επισιτιστικοί. Επιπλέον, από τα 1,5 δισεκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως που σήμερα είναι εκτός σχολείου λόγω της πανδημίας, 350 εκατομμύρια εξαρτώνται από τα σχολικά γεύματα για να αποφύγουν την πείνα.

Για αρχή, τα νοικοκυριά έχουν λιγότερο εισόδημα για να αγοράσουν όλο και πιο ακριβά τρόφιμα. Η κατά κεφαλήν παραγωγή στην Υποσαχάρια Αφρική θα μειωθεί περισσότερο από 4% το 2020 λόγω της πανδημίας, ενώ τα εμβάσματα από Αφρικανούς που εργάζονται στο εξωτερικό πέφτουν κατακόρυφα - κατά 80% σε μία εταιρεία πληρωμών στο Ηνωμένο Βασίλειο. Και μια έρευνα για τα νοικοκυριά στο Μπαγκλαντές δείχνει ότι οι φτωχοί έχουν ήδη δει τα εισοδήματά τους να μειώνονται κατά 70%. σχεδόν οι μισοί μειώνουν τώρα την κατανάλωση τροφίμων.

Δεύτερον, η μεταφορά τροφίμων έχει γίνει πιο χρονοβόρα και δαπανηρή. Η παγκόσμια ναυτιλιακή δραστηριότητα μειώθηκε κατά 25% το πρώτο τρίμηνο του 2020, ενώ το κόστος αποστολής φορτίου στον Ειρηνικό Ωκεανό τριπλασιάστηκε μόνο τον Μάρτιο. Και νέα μέτρα υγιεινής και κοινωνικής απόστασης καθυστερούν την εκκαθάριση και την παράδοση των εμπορευμάτων.

Τρίτον, η πανδημία διαταράσσει την παγκόσμια προσφορά γεωργικών προϊόντων. Οι αγρότες στην Ινδία κλήθηκαν από το Ινδικό Συμβούλιο Γεωργικών Ερευνών να αναβάλουν τη συγκομιδή σιταριού τους μέχρι το κλείσιμο, ενώ χώρες όπως το Βιετνάμ και η Καμπότζη περιορίζουν τις εξαγωγές ρυζιού. Αυτό επηρεάζει άμεσα την Αφρική, η οποία εισάγει ρύζι αξίας 4,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων κάθε χρόνο.

Επιπλέον, τα τρόφιμα γίνονται πιο ακριβά καθώς οι φτωχότερες χώρες αγωνίζονται να εξασφαλίσουν ξένο νόμισμα για να πληρώσουν για εισαγωγές. Για παράδειγμα, οι τιμές του ρυζιού στη Νιγηρία αυξήθηκαν κατά 30% την τελευταία εβδομάδα του Μαρτίου, εν μέρει λόγω της απότομης μείωσης των εσόδων από τις εξαγωγές μετά την παγκόσμια κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου.

Υπάρχουν επίσης αναντιστοιχίες μεταξύ προσφοράς και ζήτησης. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, πέντε εκατομμύρια λίτρα γάλακτος κινδυνεύουν να πεταχτούν κάθε εβδομάδα λόγω της μειωμένης ζήτησης σε εστιατόρια. Αλλά αυτό το πλεόνασμα θα μπορούσε αντ 'αυτού να μετατραπεί σε γάλα σε σκόνη και να εξαχθεί στο σημείο που χρειαζόταν.

Τέλος, το COVID-19 επηρεάζει τη διαθεσιμότητα της γεωργίας και των τροφίμων στις αγορές, καθώς οι εισροές παραμένουν σπάνιες και τα ζωτικής σημασίας αγροχημικά καθυστερούν στους λιμένες και στα τελωνεία. Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι η γεωργική παραγωγή στην Αφρική θα μπορούσε να μειωθεί έως και 7% το 2020, ανάλογα με την έκταση των εμποδίων στο εμπόριο.

Δεδομένων αυτών των προκλήσεων, οι κυβερνήσεις πρέπει να παρέχουν μεταφορές μετρητών και ασφαλή κανάλια διανομής τροφίμων για να διασφαλίσουν την προστασία των ευάλωτων πολιτών. Βασικά, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να επικεντρωθούν στην εκκαθάριση των εμποδίων εφοδιαστικής τόσο στις εγχώριες όσο και στις διεθνείς αλυσίδες αξίας, έτσι ώστε τα τρόφιμα να μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα μεταξύ και εντός των χωρών. Επιπλέον, η επένδυση στην εποχή φύτευσης θα ενισχύσει την υιοθέτηση τεχνολογικών λύσεων από τις χώρες και θα μειώσει την εξάρτησή τους από τις εισαγωγές τροφίμων.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, απαιτούνται τέσσερις τύποι δράσης.

Πρώτον, η διεθνής κοινότητα πρέπει να αυξήσει τη χρηματοδότηση μέτρων ανακούφισης και κοινωνικής προστασίας. Αυτή η υποστήριξη πρέπει να έρθει γρήγορα, διότι διαφορετικά το τελικό νομοσχέδιο θα είναι μεγαλύτερο καθώς τα λιβάδια λιμού και η βιωσιμότητα των γεωργικών συστημάτων υπονομεύεται.

Η δεύτερη προτεραιότητα είναι η επένδυση στην τοπική γεωργική παραγωγή. Οι διαταραχές στα τοπικά και περιφερειακά συστήματα παραγωγής τροφίμων θα πρέπει να μετριαστούν γρήγορα, ιδιαίτερα σε κρίσιμες στιγμές της εποχής φύτευσης, όταν η κατανομή εισροών όπως το λίπασμα είναι ζωτικής σημασίας. Άλλες επενδύσεις πρέπει να στοχεύουν να βοηθήσουν τις φτωχότερες χώρες να δημιουργήσουν στρατηγικά αποθέματα τριών μηνών, όπως συνέστησε πρόσφατα η Συμμαχία για μια Πράσινη Επανάσταση στην Αφρική (AGRA). Και η υποστήριξη συστημάτων αγοράς για καλλιέργειες τροφίμων και εκτός των τροφίμων θα βοηθούσε τις φτωχότερες χώρες να γίνουν πιο ανθεκτικές.

Τρίτον, πρέπει να μετριάσουμε τις διαταραχές στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού τροφίμων και γεωργικών προϊόντων, υποστηρίζοντας περιφερειακούς και τοπικούς κόμβους εφοδιαστικής. Το WFP βρίσκεται στην καλύτερη θέση για να συντονίσει τέτοιους κόμβους και χρειάζεται 350 εκατομμύρια $ αμέσως για το σκοπό αυτό. Αυτό δεν είναι πολλά χρήματα για να διασφαλιστεί ότι το φαγητό πηγαίνει γρήγορα εκεί που χρειάζεται περισσότερο.

Τέλος, πρέπει να δώσουμε κίνητρα στον ιδιωτικό τομέα να χρηματοδοτήσει εταιρείες γεωργικής μεταποίησης και agtech. Οι πόροι πρέπει να διοχετεύονται γρήγορα προς επενδυτικές ευκαιρίες που προκύπτουν ως αποτέλεσμα της πανδημίας, ειδικά για καινοτόμες λύσεις αλυσίδας αξίας. Οι προτεραιότητες περιλαμβάνουν την υποστήριξη πλατφορμών ηλεκτρονικού εμπορίου και ηλεκτρονικής αγοράς στις αναπτυσσόμενες χώρες –ιδίως στην Αφρική– και την υποστήριξη της επεξεργασίας τροφίμων.

Τα εμπορικά ταξίδια, οι ρυθμίσεις στο χώρο εργασίας και πολλά άλλα επηρεάζονται ήδη από το COVID-19. Η πανδημία δημιουργεί επίσης την ευκαιρία να μετασχηματίσει συστήματα τροφίμων. Η νέα συνεργασία στην Κένυα μεταξύ του αφρικανικού διαδικτυακού λιανοπωλητή Jumia και Twiga, μιας πλατφόρμας ηλεκτρονικής αγοράς για τους τοπικούς αγρότες, είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του τι μπορεί να γίνει.

Η προστασία των αλυσίδων εφοδιασμού τροφίμων είναι το ζωτικό στοιχείο που λείπει μιας αποτελεσματικής στρατηγικής COVID-19. Ενώ οι σχετικές προκλήσεις είναι τεράστιες, μπορούν να επιλυθούν μέσω παγκόσμιων εταιρικών σχέσεων, ιδίως μεταξύ του ιδιωτικού τομέα, των κυβερνήσεων, των αναπτυξιακών τραπεζών, των ΜΚΟ και των οργανώσεων αγροτών. Ωστόσο, αυτές οι λύσεις πρέπει να εφαρμοστούν γρήγορα εάν θέλουμε να αποτρέψουμε μια καταστροφική επισιτιστική κρίση στις αναπτυσσόμενες χώρες.