Ο τομέας της ζωικής παραγωγής αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις όσον αφορά την αύξηση των τροφίμων ζωικής προέλευσης για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του αυξανόμενου πληθυσμού, με παράλληλη αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και της προστασίας της βιοποικιλότητας, ιδίως με τη λειτουργία σε αγροοικολογικό πλαίσιο.
Τα ζώα παρέχουν σχεδόν το ήμισυ των παγκόσμιων αναγκών σε πρωτεΐνες και αποτελούν πλούσια και πολύτιμη πηγή διαφόρων βιοδιαθέσιμων μικροθρεπτικών συστατικών που είναι δύσκολο να ληφθούν από τα φυτά.
Επιπλέον, τα φυτοφάγα ζώα είναι απαραίτητα για τα λιβαδικά οικοσυστήματα και ο φυσικός τους ρόλος μπορεί να διατηρηθεί μέσω της κατάλληλης διαχείρισης της κτηνοτροφίας, συμβάλλοντας σε βιώσιμες κτηνοτροφικές πρακτικές.
Ιστορικά, η κτηνοτροφία έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία για τη μετατροπή χαμηλού κόστους, μη βρώσιμων υλικών ζωοτροφών σε πλούσια σε θρεπτικά συστατικά τρόφιμα για τον άνθρωπο, ενώ παράλληλα ανακυκλώνει τα θρεπτικά συστατικά των φυτών μέσω της κοπριάς, βελτιώνει την υγεία και τη γονιμότητα του εδάφους και δεσμεύει τον άνθρακα.
Μόνο ένα μέρος της φυτικής βιομάζας είναι κατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση, καθιστώντας τα ζώα ζωτικής σημασίας για τη μετατροπή της μη βρώσιμης βιομάζας, ιδίως από τα λιβάδια, τα οποία καλύπτουν πάνω από τα δύο τρίτα των γεωργικών εκτάσεων, και από τα υποπροϊόντα της αγροδιατροφικής βιομηχανίας σε καταναλώσιμη πρωτεΐνη.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, το 86% των ζωοτροφών δεν ανταγωνίζεται την ανθρώπινη τροφή.
Αν γίνει σωστά, η ενσωμάτωση των ζώων στα γεωργικά συστήματα είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της κυκλικής ροής των υλικών στο έδαφος, το νερό και την ατμόσφαιρα, ενώ ταυτόχρονα αποτρέπεται η απώλεια δυνητικής ανθρώπινης τροφής από μη βρώσιμη βιομάζα.
Η δέσμευση άνθρακα στο έδαφος μέσω της ορθής διαχείρισης της κτηνοτροφίας μπορεί να μειώσει τις εκπομπές βοείου κρέατος και να αποκαταστήσει υποβαθμισμένα τοπία.
Η διαχείριση της κτηνοτροφίας και η προστασία του περιβάλλοντος αλληλοεξαρτώνται και πρέπει να αλληλοεξαρτώνται, καθώς η κτηνοτροφία συμβάλλει στη διατήρηση των οικολογικών πόρων, ενώ παράλληλα επωφελείται από τη βιώσιμη παροχή τους.