Το πλαστικό είναι ένας περιβαλλοντικός εφιάλτης. Η παραγωγή του εκπέμπει ρύπους που απειλούν την υγεία και θερμαίνουν τον πλανήτη και η διάθεσή του δεν είναι καλύτερη. Ελλείψει λειτουργικού παγκόσμιου συστήματος ανακύκλωσης, τα πλαστικά απόβλητα καταλήγουν σε χώρους υγειονομικής ταφής και αποτεφρωτήρες αποβλήτων που απελευθερώνουν τους ρύπους από το υλικό στην ατμόσφαιρα. Δέκα εκατομμύρια τόνοι πλαστικών καταλήγουν επίσης στον ωκεανό κάθε χρόνο, απελευθερώνοντας τοξίνες που μπορούν να βλάψουν τη θαλάσσια ζωή. Τα μικροπλαστικά φτάνουν ακόμη και στην τροφική αλυσίδα για να τρώνε οι άνθρωποι. Καθώς αυξάνεται η ευαισθητοποίηση του κοινού για αυτά τα θέματα, μεγάλες εταιρείες όπως η Coca-Cola, η Unilever και η Danone έχουν βάλει πόρους στην ανάπτυξη βιοπλαστικού ως εναλλακτική λύση.
Στη νέα έκθεση, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Environment International, οι ερευνητές εξέτασαν 43 διαφορετικά βιοπλαστικά προϊόντα, όπως μαχαιροπήρουνα μίας χρήσης, περιτυλίγματα σοκολάτας, μπουκάλια σόδας και πώματα κρασιού. Αυτά αντιπροσώπευαν εννέα είδη βιοπλαστικών υλικών στην αγορά, συμπεριλαμβανομένων ποικιλιών από οργανικές ύλες όπως φυτά και φύκια, αυτά που βιοαποικοδομούνται με την πάροδο του χρόνου και αυτά που πληρούν και τα δύο αυτά κριτήρια.
Οι επιστήμονες εξέτασαν τα 43 προϊόντα χρησιμοποιώντας μια γενετική ανάλυση γνωστή ως in vitro βιοδοκιμασίες, καθώς και τη φασματομετρία, ένα είδος ανάλυσης που παρατηρεί τις αλληλεπιδράσεις ενός υλικού με το φως. Οι παρατηρήσεις τους έδειξαν ότι περίπου το 80% των προϊόντων περιείχε περισσότερες από 1.000 διαφορετικές χημικές ουσίες και μερικά περιελάμβαναν έως και 20.000 χημικές ουσίες.
Φυσικά, δεν είναι όλες οι χημικές ουσίες κακές, αλλά οι ερευνητές εξέτασαν την τοξικότητα των υλικών και διαπίστωσαν ότι, συνολικά, ένα ελαφρώς υψηλότερο ποσοστό βιοπλαστικών και φυτικών υλικών σε σύγκριση με τα συμβατικά πλαστικά που προκάλεσαν τοξικότητα κατά την έναρξη. Διαπίστωσαν επίσης ότι τα καινούργια προϊόντα ήταν τόσο πιθανά όσο τα παραδοσιακά πλαστικά που περιέχουν χημικές ουσίες που διαταράσσουν την ενδοκρινική δραστηριότητα.
Οι ερευνητές λένε ότι πρέπει να γίνει πολύ περισσότερη έρευνα για να προσδιοριστούν οι πιθανές συνέπειες αυτών των υλικών στη δημόσια υγεία και το περιβάλλον. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν, για παράδειγμα, το βαθμό στον οποίο ορισμένες από αυτές τις χημικές ουσίες μπορούν να εισέλθουν στο ανθρώπινο σώμα. Αλλά οι συγγραφείς εξακολουθούν να λένε ότι τα συμπεράσματά τους είναι ανησυχητικά.
«Το βιοαποικοδομήσιμο πλαστικό δεν είναι ασφαλέστερο από άλλα πλαστικά», ανέφερε σε δήλωσή της η Λίζα Ζίμερμαν, φοιτήτρια Διδακτορικής Οικοτοξικολογίας στο Πανεπιστήμιο Goethe στη Φρανκφούρτη.
Προηγούμενη έρευνα έχει επίσης δείξει ότι τα βιοπλαστικά που διατίθενται στο εμπόριο ως λιπασματοποιήσιμα ή βιοαποικοδομήσιμα συχνά δεν καταρρέουν εκτός εάν αποστέλλονται σε συγκεκριμένες εγκαταστάσεις και τα βιοπλαστικά από οργανικό υλικό είναι συνήθως κατασκευασμένα από γεωργικές καλλιέργειες, οι οποίες ανταγωνίζονται την παραγωγή τροφίμων για χρήση γης . Επιπλέον, η γεωργία είναι μια σημαντική πηγή εκπομπών αερίων θερμοκηπίου.
Ο John Hocevar, διευθυντής εκστρατείας ωκεανών της Greenpeace USA, δήλωσε ότι η νέα έρευνα προσθέτει περισσότερο βάρος στις ανησυχίες του σχετικά με τη χρησιμότητα των βιοπλαστικών.
«Τα βιοπλαστικά, όπως όλα τα πλαστικά, συνήθως περιέχουν χημικές ουσίες που είναι σε μεγάλο βαθμό μη ρυθμιζόμενες, παρόλο που πολλές είναι γνωστό ότι προκαλούν καρκίνο, προβλήματα αναπαραγωγικής υγείας ή άλλες σοβαρές ασθένειες. Πριν από την εισαγωγή νέων υλικών, οι χημικές ουσίες που εμπλέκονται πρέπει να αποκαλυφθούν, να δοκιμαστούν και να ρυθμιστούν ", δήλωσε ο Hocevar, ο οποίος δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη.
Είπε ότι αυτά τα κενά στη γνώση σε συνδυασμό με προηγούμενα ευρήματα σχετικά με τα προβλήματα με το βιοπλαστικό δείχνουν ότι ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσετε την κρίση των πλαστικών δεν είναι να στραφείτε σε βιοπλαστικά αλλά να απομακρυνθείτε εντελώς από τα υλικά μίας χρήσης.
«Όλοι γνωρίζουν ότι πρέπει να κάνουμε κάτι για το πλαστικό, αλλά μέχρι στιγμής υπήρξε πολύ μικρή εστίαση στην πιο προφανή απάντηση: Πρέπει να σταματήσουμε να το κάνουμε τόσο πολύ», έγραψε σε ένα email. «Οι καλύτερες λύσεις δεν πρόκειται να περιλαμβάνουν ανταλλαγή ενός τύπου υλικού μίας χρήσης για άλλο, αλλά μετάβαση από απορριμματικές συσκευασίες σε επαναχρησιμοποίηση, επαναπλήρωση και προσεγγίσεις χωρίς πακέτα.»
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις