Η αλιεία αποτελεί ένα βασικό τρόπο εφοδιασμού τροφίμων στην Ευρώπη. Για προφανείς λόγους η διαχείριση σε εθνικό επίπεδο δεν είναι εύκολη και για αυτό εδώ και πολλά χρόνια ακολουθείτε κοινή ευρωπαϊκή πολιτική. Σε μια σειρά από ψηφοφορίες στις 18 και 19 Απριλίου το ΕΚ ψήφισε σημαντικές συμφωνίες με τη Λιβερία και τη Μαυριτανία και έστρεψε για μια ακόμα φορά, την προσοχή του στη Μεσόγειο.
Συνεργασία
Στις 18 Απριλίου η επιτροπή Αλιείας ψήφισε κατά τη συνεδρίασή της το πολυετές σχέδιο αποκατάστασης του τόνου στον Ανατολικό Ατλαντικό και στη Μεσόγειο, τη συμφωνία σύμπραξης στον τομέα της βιώσιμης αλιείας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Δημοκρατίας της Λιβερίας και τις αλιευτικές δυνατότητες και χρηματική αντιπαροχή που προβλέπονται επί τέσσερα έτη στη συμφωνία αλιευτικής σύμπραξης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ισλαμικής Δημοκρατίας της Μαυριτανίας.
Στις 19 Απριλίου, η επιτροπή πραγματοποιεί ακρόαση, με θέμα "Μεσόγειος: κατάσταση των αλιευτικών αποθεμάτων και στρατηγικές για τη διατήρησή τους, και κοινωνικοοικονομική κατάσταση των αλιευτικού τομέα". Στόχος της ακρόασης είναι να εξετάσουν τους εξωτερικούς παράγοντες που έχουν επιπτώσεις στα αλιευτικά αποθέματα, όπως για παράδειγμα η ρύπανση και η κλιματική αλλαγή αλλά και οι κοινωνικο-οικονομικές πτυχές της αλιείας στη Μεσόγειο.
Η υπεραλίευση στην Ευρώπη
Μπορεί τα αλιευτικά αποθέματα στον Ατλαντικό να ανακάμπτουν, με την υπεραλίευση να έχει μειωθεί από 86% το 2009 σε 41% το 2014, ωστόσο στη Μεσόγειο η κατάσταση δεν είναι η ίδια. Στην ΕΕ το 2013 αλιεύτηκαν 424.993 τόνοι ψαριών. Το 96% των αλιευμάτων είναι ψάρια που ζουν στο βυθό της θάλασσας και το 71% ψάρια που ζουν στα μεσαία νερά, όπως οι σαρδέλες και ο γαύρος, που σήμερα υπεραλιεύονται.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις