Ομιλία του Βαγγέλη Αποστόλου, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και πρώην Υπουργού, στην Ολομέλεια της Βουλής με θέμα συζήτησης το σ/ν του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας «Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/944 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 5ης Ιουνίου 2019 σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και την τροποποίηση της Οδηγίας 2012/27/ΕΕ και άλλες περιβαλλοντικές διατάξεις».
"Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπάρχουν και διατάξεις στο νομοσχέδιο που συζητάμε, όπως για παράδειγμα αυτές που αφορούν το δασικό χώρο, για τις οποίες έχω την αίσθηση ότι δεν ακούστηκαν αρκετές παρεμβάσεις. Ιδιαίτερα για το δασικό χώρο, γιατί δεν πρέπει να ανησυχούμε μόνο όταν βλέπουμε πυρκαγιές, αλλά κυρίως πρέπει να ανησυχούμε την προηγούμενη περίοδο, όταν γίνεται η διαχείριση των εκτάσεων.
Οι παρεμβάσεις που κάνετε, κύριοι της κυβέρνησης, την τελευταία περίοδο στο δασικό χώρο δείχνουν ότι έχετε ένα στόχο, να αλώσετε το δασικό οικοσύστημα της χώρας μας, παραδίδοντας στους επιχειρηματίες των ΑΠΕ, τις προστατευόμενες περιοχές και τις περιοχές Natura, ενώ την ίδια στιγμή εξουδετερώνετε τις πράξεις κήρυξης αναδασωτέων σε εκατομμύρια στρέμματα, εισάγοντας την κατάργηση του τεκμηρίου κυριότητας του Δημοσίου.
Το άρθρο 24 του Συντάγματος, που πολλές φορές ως τώρα, η παράταξή σας επιχείρησε να κατεδαφίσει, αλλά αντισταθήκαμε εμείς, κατοχυρώνει ρητά την αρχή της αειφορίας, ορίζοντας πως απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και δασικών εκτάσεων εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη χρήση τους που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον».
Και είναι το άρθρο 117 του Συντάγματος που υπερασπίζεται αυτή την αειφορία, εισάγοντας το περιβαλλοντικό ισοζύγιο με τη διατύπωση ότι «δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που καταστρέφονται από πυρκαγιά ή που με άλλον τρόπο αποψιλώνονται... δεν αποβάλλουν τον χαρακτήρα που είχαν πριν καταστραφούν. Κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες και αποκλείεται να διατεθούν για άλλο προορισμό».
Μάλιστα για το άρθρο 117 δεν είχε υπάρξει η παραμικρή αμφισβήτηση, πλην της αδιανόητης απόφασης 2499 /2012 του ΣτΕ που αναφέρει ότι «σκοπός της διάταξης του άρθρου 107 του Συντάγματος, παρά την απόλυτη διατύπωσή της, δεν ήταν η παντελής απαγόρευση οποιασδήποτε επέμβασης σε αναδασωτέα έκταση, εντάσσοντας ουσιαστικά στο συγκεκριμένο ύψιστο δημόσιο συμφέρον το αίτημα για την εγκατάσταση των ΑΠΕ.
Βέβαια την απόφαση αυτή καταρρίπτει σήμερα και η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής που ρητά αναφέρει ότι οι συγκεκριμένες πράξεις κήρυξης αναδασωτέων δεν μπορούν να ανακληθούν -διαβάστε τη σχετική αναφορά στο άρθρο 65.
Κι ενώ την ίδια στιγμή δεν εντάσσονται και πολύ σωστά, οι χιλιάδες κτηνοτρόφοι που την επομένη των πυρκαγιών εκτοπίζονται, όσοι αντέξουν, γιατί οι εκτάσεις που είχαν εγκαταστήσει και βοσκούσαν τα ζώα τους κρίθηκαν αναδασωτέες. Γι αυτούς πρέπει να βρεθεί λύση κι όχι για τους προηγούμενους που έχουν αλώσει τη χώρα.
Επιχειρήσατε και στη Β. Εύβοια ενώ φλεγόταν να εγκαταστήσετε ανεμογεννήτριες. Η αντίσταση των κατοίκων δεν σας άφησε.
Επιχειρήσατε επίσης με τον κλιματικό νόμο να φέρετε με τροπολογία το περιεχόμενο του άρθρου 65 για άρση αναδασώσεων. Την αποσύρατε μετά την αντίδρασή μας. Την ξαναφέρνετε τώρα, εξουδετερώνοντας ένα από τα βασικότερα άρθρα του εκτελεστικού νόμου του Συντάγματος, του 998/79.
Αναφέρετε επίσης ότι οι ρυθμίσεις αυτές ισχύουν από τη μερική ή ολική κύρωση των δασικών χαρτών. Δεν γνωρίζετε ότι η μερική κύρωση έχει κριθεί από το ΣτΕ αντισυνταγματική; Γιατί την επαναφέρετε;
Αλήθεια γιατί ξεχνάτε μια άλλη διαδικασία για την εγκατάσταση των ΑΠΕ, το χωροταξικό, που οι δικοί σας, ο Δαγούμας, ο Μπακαγιάννης θεωρούν ως απαραίτητη;
Βέβαια τα πράγματα γίνονται χειρότερα με τη γνωστή εγκύκλιο του Γ. Γραμματέα Δασών, που εισάγει την κατάργηση του τεκμηρίου κυριότητας του Δημοσίου, αφού πλέον μόνο το Δημόσιο είναι υποχρεωμένο να αναδείξει με στοιχεία τη κυριότητα κι όχι ο ιδιώτης.
Το τεκμήριο αυτό υπάρχει, όχι επειδή θέλησαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μετά την απελευθέρωση να δημεύσουν τις άγριες γαίες, αλλά γιατί απορρέει από τις Συνθήκες Απελευθέρωσης της χώρας.
Για σας η συμβίβαση του 1835 δεν λέει τίποτα. Για μας λέει ότι το Ελληνικό Δημόσιο έχει το δικαίωμα να προβάλλει το τεκμήριο κυριότητας στις μη καλλιεργούμενες και μη οικοδομήσιμες εκτάσεις. Καταθέτω σχετική μελέτη ενός αξιόλογου επιστήμονα, του Λευτέρη Φραγκιουδάκη για να προβληματιστούν οι συνεργάτες σας τι συμβαίνει με τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας.
Τέτοιες εκτάσεις είναι όντως τα περισσότερα ελαιοπερίβολα, που όμως έχουν συνδεθεί με νομές που φτάνουν μέχρι σήμερα, χωρίς αναζητήσεις κυριότητας. Αρκεί η Δήλωση ΟΣΔΕ για να τεκμηριωθεί σε αυτές τις περιπτώσεις η αλλαγή χρήσης.
Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις υπερασπίστηκαν το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου αναδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι πρόκειται για μαχητό τεκμήριο, που παρέχει δυνατότητες αναγνώρισης κυριότητας και σε τρίτους.
Είτε με νομοθετική παρέμβαση του ελληνικού κράτους, από την πρώτη με το Βασιλικό Διάταγμα του 1836 μέχρι και τη πιο πρόσφατη του νόμου 3203/2003, είτε με αναγνωριστικές αποφάσεις του υπουργού Γεωργίας κατόπιν γνωμοδότησης του Συμβουλίου Ιδιοκτησίας Δασών στο οποίο προσέφυγαν οι ενδιαφερόμενοι, είτε με αμετάκλητες αποφάσεις των τακτικών δικαστηρίων. Αρκεί να ακολουθηθούν οι νόμιμες διαδικασίες.
Πριν ένα χρόνο το τριμελές εφετείο Θεσσαλονίκης εξέδωσε μία απόφαση, που στηρίχτηκε στο τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου,με τη οποία απέρριψε τη διεκδίκηση από το Άγιον Όρος και συγκεκριμένο ιδιώτη μίας έκτασης 17.000 στρ στη Χαλκιδική. Τι θα κάνετε; Θα την ανατρέψετε; Πιστεύετε δηλαδή ότι την διεκδικούσαν για αγροτική χρήση;
Και κλείνω με την πλατφόρμα για τη λεγόμενη τακτοποίηση των αυθαιρέτων στα δάση, που δεν είναι κάτι διαφορετικό από μια ακόμη απόπειρα εγκλωβισμού του προβλήματος στις γνωστές οικιστικές πυκνώσεις, που απορρίφθηκαν ως αντισυνταγματικές, τόσο με απόφαση του πέμπτου Τμήματος του ΣτΕ, όσο και της ολομέλειας.
Εσείς όχι μόνο δεν συμμορφωθήκατε με τις συγκεκριμένες αποφάσεις, αλλά και επανέρχεστε οδηγώντας τα πράγματα σε Προεδρικά Διατάγματα για να κερδίσετε χρόνο.
Όλη αυτή η διαδικασία για να φτάσει ως πρόταση στο ΣτΕ απαιτεί χρόνο, που σημαίνει ότι όσοι πολίτες υποβάλουν αίτημα δεν θα αποφύγουν την αιχμαλωσία των εκλογών.
Γι αυτό και η ανταπόκριση ως σήμερα είναι ελαχιστότατη. Από τα εκατοντάδες χιλιάδες αυθαίρετα ανταποκρίθηκαν σε ένα μήνα λιγότερα από εκατό.
Το έχω ξαναπεί: Η αντιμετώπιση αυτής της παράνομης δόμησης προαπαιτεί την άμεση καταγραφή των αυθαιρέτων και την κατάταξή τους κατά χρόνο κατασκευής, κατά χρήσεις γης, κατά παραβατικότητα πολεοδομική και κατά κοινωνικές ανάγκες που καλύπτουν.
Η καταγραφή αυτή δεν είναι δύσκολη και μπορούσε ήδη να έχει ενταχθεί στη διαδικασία κατάρτισης του εθνικού κτηματολογίου και των δασικών χαρτών, μέχρι το στάδιο της ανάρτησης. Σε αυτό το στάδιο πρέπει να γίνει η οποιαδήποτε θεραπεία των προβλημάτων που η νομιμοποίησή τους αντίκειται στις διατάξεις του Συντάγματος και τη νομολογία του ΣτΕ και δεν είναι άλλη από το χωροταξικό και το πολεοδομικό σχεδιασμό."
