Του: Σταμάτη Σεκλιζιώτη
Με την ευκαιρία της γιορτής του Πάσχα με ιδιαίτερη ζήτηση σε πρόβειο κρέας, υπό κανονικές όμως συνθήκες αγοράς, η εγχώρια προσφορά δεν επαρκεί και η χώρα μας προβαίνει σε εισαγωγές… (με αναρίθμητα τα περιστατικά ελληνοποιήσεων από Αλβανία, Σκόπια, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία…).
Το φετινό Πάσχα είναι διαφορετικό λόγω του COVID-19, με ήδη εμφανείς τις επιπτώσεις στον τομέα της διάθεσης αιγοπρόβειου κρέατος με κίνδυνο να μην οδηγηθούν σε σφαγή πολλά ανμοερίφια και να αφεθούν στην παρατεταμένη εκτροφή και πάχυνση, άρα να συρρικνωθούν οι τιμές κρέατος, γεγονός που θα έχει αρνητικές επιπτώσεις για το εισόδημα των παραγωγών, στην παραγωγή & την διάθεση γάλακτος προς την παραγωγή γαλακτοκομικών, μετά από τις αναμενόμενες αναγκαστικά υψηλές καταναλώσεις «on farm» (παράταση εκτροφής) και γενικώς τεράστια αδυναμία απορρόφησης προϊόντων από την εγχώρια αγορά.
Η ιδιομορφία αλλά και η «παραδοσιακός» χαρακτήρας της Ελληνικής αιγοπροβατοτροφίας είναι ο παραδοσιακός τρόπος εκτροφής και η αποκλειστική διάθεση των σφάγιων σε μορφή νωπού κρέατος (ολόκληρα σφάγια), με σχεδόν ανύπαρκτο τον εγχώριο «κατατεμαχισμό συνταγής» και απούσα την προηγμένη μεταποίηση και κατάψυξη κρέατος, δραστηριότητες οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελούν εναλλακτική δυναμική διέξοδο διάθεσης, εμπορίας, ακόμη και εξαγωγών (και για μεγαλύτερης ηλικίας αμνοερίφια)....
Από πλευράς ποιότητας, τα Ελληνικό αιγοπρόβειο κρέας, δεν συγκρίνεται με άλλων χωρών λόγω της βιοποικιλότητας της Ελληνικής χλωρίδας των βοσκοτόπων και του κλίματος. Αυτό το ξεχωριστό πλεονέκτημα δεν έχει μελετηθεί διατροφικά και εμπορικά, ενώ δεν έχει αξιοποιηθεί με την δέουσα πολιτική φροντίδα, όπως και πολλά άλλα αγροτικά προϊόντα του τόπου σε πλαίσια ανταγωνιστικότητας. Το πρόβλημα εξέλιξης του κλάδου και της οικονομικότητας των μονάδων εκτροφής (π,χ. ενσταυλισμένου χαρακτήρα) συνδέεται και με την απουσία εθνικής πολιτικής ενισχύσεων και στήριξης για παραγωγή και επάρκεια ζωοτροφών εντός κτηνοτροφικής εκμετάλλευσης, με σημαντική μείωση των σοβαρών εξαρτήσεων από εισαγωγές ή από εγχώριους προμηθευτές.
Στα πλαίσια των ΚΑΠ, οι πολιτικές στην αιγοπροβατοτροφία υπήρξαν πάντοτε «πολιτικές διατήρησης» ενός status στασιμότητας με σκοπό απλά να μην υπάρξουν κοινωνικές επιπτώσεις στον χώρο των κτηνοτρόφων της χώρας μας, αλλά ουδέποτε πήραν την αναπτυξιακή διάσταση του κλάδου, στους τομείς της ζωοτεχνίας και της μεταποίησης . Στην Βρετανία, την Ιρλανδία, την Αυστραλία και κυρίως στην Νέα Ζηλανδία, χώρες παγκοσμίως γνωστές για την προβατοτροφία τους, υπάρχουν «σχολές τεμαχισμού πρόβειου κρέατος» για χασάπηδες και για αλυσίδες τροφίμων, αλλά και συνεχής ανάπτυξη της τεχνολογίας ελέγχων της δημόσιας υγείας, κατάψυξης και συσκευασίας , οι δε μονάδες μεταποίησης και κατάψυξης έχουν οι ίδιες συμβάλλει σημαντικά στην οικονομία της κτηνοτροφίας τους, στις προτιμήσεις του καταναλωτικού κοινού και στο εξαγωγικό εμπόριο.
Το φάσμα κρεατοσκευασμάτων αιγοπροβείου κρέατος που συναντάται σε χώρες με προηγμένη παραγωγή (συμβατική και βιολογική), η επεξεργασία κρέατος αμνοεριφίων και οι εκστρατείες προώθησης & αποδοχής των προϊόντων στην κατανάλωση είναι απεριόριστες, γεγονός που διευκολύνει την διάθεση από τις μονάδες εκτροφής, προωθεί τα διατηρήσιμα προϊόντα διάρκειας, ενώ αυτά ανταποκρίνονται σε όλες τις προτιμήσεις ζήτησης. Η αλυσίδα παραγωγής, σφαγής, μεταποίησης, διάθεσης, μάρκετινγκ και εμπορίας αντιμετωπίζεται με την ίδια σπουδαιότητα κατά στάδιο και στο σύνολο, με σχεδόν μηδενικές τις εξαρτήσεις από εξωτερικότητες που αφορούν τους συντελεστές παραγωγής (έρευνα, φυλές, ζωοτροφές, τεχνολογίες, ζωονόσοι, δημόσια υγεία, κλπ). .
Το εύθραυστο κάθε κλάδου του πρωτογενή μας τομέα και οι τραγικές «αναπτυξιακές» ελλείψεις του, μαζί με τις κατά περιόδους καταναλωτικές αυξητικές ή πτωτικές τάσεις στην αγορά.., ως αποτέλεσμα κακής Αγροτικής Πολιτικής δεκαετιών, αποκαλύπτονται ολόγυμνες σε περιόδους κρίσεων. Κρίνω ότι μεταξύ αυτών είναι και το ζήτημα διάθεσης των αμνοεριφίων στη χώρα μας η οποία παρουσιάζει σοβαρό πρόβλημα στις παρούσες συνθήκες, ενώ καλούνται οι αρμόδιοι να πάρουν χειροπιαστές θέσεις και μέτρα, τουλάχιστον για την «έστω και περιστασιακή» διάσωση του αγροτικού εισοδήματος...
Το ζήτημα της Εθνικής μας Αγροτικής Πολιτικής το έχουμε αρκετά και «κουραστικά» αναλύσει και θίξει. Δεν θα επεκταθούμε, αλλά απλά θα ξανατονίσουμε την ανάγκη για την πλήρη αναθεώρησή του πως βλέπουμε την Ελληνική Γεωργία την Κτηνοτροφία και Αλιεία , την διαφοροποίηση της χωρίς τόλμη στάσης μας απέναντι στα αγροτικά σχέδια των Βρυξελλών με ελληνοκεντρικό προσανατολισμό και την επιστράτευση του κάθε χρήσιμου πολιτικού, τεχνολογικού, επιστημονικού και παραγωγικού δυναμικού, για να μην βρισκόμαστε συνεχώς προ εκπλήξεων…
Μια ματιά στη Νέα Ζηλανδία, έτσι για αλλαγή γεύσης…..
Η Νέα Ζηλανδία εξάγει 395.000 ΜΤ (μετρικούς τόνους) πρόβειο κρέας ετησίως, αξίας 3,-3,5 δις $ ΗΠΑ με κύριους προορισμούς την Κίνα, Ταϊβάν και Ιαπωνία, την ΕΕ (κυρίως Αγγλία, Ολλανδία & Γερμανία), τις ΗΠΑ, τον Καναδά, Σ. Αραβία και σε περισσότερες από 120 χώρες..… Τα τελευταία χρόνια ο όγκος εξαγωγών και η αξία αυξήθηκαν σημαντικά.
Ο κλάδος κατάψυξης, επεξεργασίας & μεταποίησης κρέατος κρέατος στην Νέα Ζηλανδία (πάνω από 50 μεγάλες βιομηχανικές μονάδες σε όλη τη χώρα) είναι υπερσύγχρονος τεχνολογικά και παράγει μεγάλο φάσμα κρεατοσκευασμάτων με ποικιλότητα προϊόντων πρόβειου κρέατος. Απασχολεί 5000 περίπου εργαζόμενους, ενώ τα προϊόντα του κλάδου εξάγονται κατά 95%.
Για την τρέχουσα περίοδο και το 2021 αναμένεται μια πτώση στη ζήτηση μεταποιημένου κρέατος προέλευσης Νέας Ζηλανδίας της τάξεως του 0,5-1,0% λόγω του COVID-19, αλλά οι Νεοζηλανδοί παραγωγοί και εξαγωγείς είναι αισιόδοξοι για την πενταετία που ακολουθεί λόγω της μεγάλης αγοραστικής ζήτησης των προϊόντων τους ανά τον κόσμο που αναμένεται να ανακάμψει. Στη χώρα υπάρχουν πάνω από 10 οργανισμοί που εκπροσωπούν την βιομηχανία κρέατος κατά κλάδο, διενεργούν μάρκετινγκ και προώθηση των προϊόντων τους και συμβουλεύουν παραγωγούς και διοίκηση.
Σ. Σεκλιζιώτης
Στις ΦΩΤΟ: η πρώτη χαρακτηριστική από το Μύρτος της Κεφαλονιάς, και ακολουθεί ενδεικτική σειρά από «προστιθέμενης αξίας» προϊόντα αιγοπρόβειου κρέατος, ως ένδειξη εναλλακτικών «μεταποιητικών» διεξόδων του κλάδου σε άλλες χώρες, πιθανώς "σκέψης" και κατευθύνσεων για τη δικιά μας (υπό προϋποθέσεις)….
